środa, 28 marca 2012

Wilki i owce

Niedawno zetknąłem się z prostą i lekką planszówką o nazwie “Wilki i owce”. Gracze wcielają się role pastuszków, którzy starają się zamknąć jak najwięcej owieczek w obrębie ogrodzenia. Zapraszam do przeczytania recenzji tej gry!


Mechanika

W “Wilkach i owcach” jedynymi elementami są kwadratowe kartonowe kafelki z owcami, fragmentami wsi oraz lasu, a także wilkami i myśliwymi. Mapę buduje się identycznie jak w Carcassone - poprzez dostawianie kolejnych kafelków tak, aby pasowały bokami do tych dodanych wcześniej. W ten sposób kolorowe owieczki tworzą sielankowy i... nudny krajobraz. Może czepiam się pierdół, ale w każdej rozgrywce mapa zawsze wygląda niemalże tak samo! Niektórym to nie będzie przeszkadzać, ale osobiście w grach tego typu lubię bardziej urozmaicone krajobrazy.
Wracając do tematu mechaniki... Celem gry jest zamknięcie jak największej ilości owiec własnego koloru (dostępne są czerwony, czarny, żółty i niebieski) w obrębie płotu. Owieczki pasące się na otwartych pastwiskach pod koniec gry gdzieś uciekają i nie dają punktów. W swojej kolejce gracze dostawiają po jednym kafelku do mapy. Każdy próbuje zamknąć łąki z własnymi owcami. Ważne jest również przeszkadzanie przeciwnikom. Można tak dostawiać kafelki, żeby inni mieli problemy z zamknięciem własnych pastwisk, a także kłaść żetony wilków (są wymieszane z normalnymi kafelkami terenu) przy lasach sąsiadujących z wrogimi łąkami. Łąki graniczące z zamieszkałym przez wilka lasem nie dają punktów. Wrednego pożeracza owieczek może pozbyć się tylko myśliwy, który również wtasowany jest w kafelki terenu. Mechanizm wilków i myśliwych należy do nieudanych, ponieważ jest ich taka sama ilość. Bardzo często prowadzi to do sytuacji, w której każdy wilk jest blokowany przez myśliwego.

Innym wadliwym mechanizmem jest nieujawnianie swojego koloru przeciwnikom. W zamierzeniu miało to wprowadzić element niepewności i konieczność rozkmniniania, jakiej barwy są owieczki konkurentów. W rzeczywistości każdy, kto ma umiejętność logicznego myślenia na poziomie co najmniej przedszkolaka, zna kolory wszystkich graczy już po kilku kolejkach od rozpoczęcia gry.

Rozgrywka kończy się w momencie, kiedy żaden z graczy nie posiada już kafelków na ręce lub nie chce ich wykładać. Za wcześniejsze zakończenie otrzymuje się dodatkowe punkty, ale pośpiech może być nieopłacalny. Często możliwość wykonania kilku dodatkowych kolejek rekompensuje z nawiązką parę punktów za wycofanie się z gry.

Wrażenia z rozgrywki

Zasady “Wilków i owiec” zrozumiałem po pierwszym przeczytaniu instrukcji, które zajęło mi kilka minut. Tłumaczenie ich innym osobom zabiera jeszcze mniej czasu. Gra się raczej krótko - najdłużej czterdzieści minut, ale większość rozgrywek kończy się wcześniej.

Osobiście nie lubię grać w tą planszówkę więcej niż raz w ciągu dnia. Nudzi mnie, kiedy za często po nią sięgam. Od czasu do czasu, sprawia mi i moim znajomym trochę frajdy, ale chętniej sięgam po inne pozycje. “Wilki i owce” mogą posłużyć jako “przystawka” przed dłuższą i cięższą pozycją. W tej roli sprawdza się całkiem dobrze, ale moim zdaniem nie jest to zbyt dobre jako “główne danie”.

Ocena

Gra “Wilki i owce” nie wywołała u mnie żadnej ekstazy. Miło spędziłem przy niej kilka chwil, ale szybko mi się znudziła i rzadko do niej wracam. Główną wadą jest powtarzalność rozgrywki. W każdej grze występuje ten problem w mniejszym lub większym stopniu, ale partie “Wilków i owiec” są do siebie bardzo, bardzo podobne. Zawsze dzieje się to samo. Do tego dochodzą monotonne krajobrazy na planszy i kilka nieudanych mechanizmów.

Podsumowując, gra “Wilki i owce” nie jest zła, ale po dosyć krótkim czasie może się znudzić. Jest to niezła “przystawka”, ale na “danie główne” nadaje się średnio.

Zalety:
  • Bardzo proste zasady 
  • Dobrze nadaje się na “przystawkę” przed cięższą grą 
  • Niska cena 
  • Krótki czas czekania na własną kolejkę

Wady:
  • Powtarzalność rozgrywki 
  • Kilka nieudanych mechanizmów: wilki i myśliwi, nieujawnianie kolorów graczy 
  • Monotonny i nudny krajobraz na planszy 

Grywalność: 5/10
Wykonanie: 7/10
Poziom trudności: bardzo niski
Ocena ogółna: 6/10



Liczba graczy:

 2 - 5 osób

Wiek:

 od 7 lat

Czas gry:

 20-40 min
Inne recenzje:

Instrukcja:

0 komentarze:

Obsługiwane przez usługę Blogger.

Tutaj kupuję gry

Znajdź mnie na Facebooku

Jak oceniam

10/10 - gra urywa łeb swoją fajnością
9/10 - rewelacyjna
8/10 - bardzo dobra
7/10 - fajna, ale bez rewelacji
6/10 - nie jest zła
5/10 - przeciętny zabijacz czasu
4/10 - słaba
3/10 - beznadziejna
2/10 - dno
1/10 - poniżej dna

Obserwatorzy